- Reads 49
- Votes 4
- Parts 2
Ongoing, First published May 31, 2018
"Have you ever treated me as more than a fuckbuddy?" I asked, trying to be strong and not to cry in front of him. Hindi siya sumagot. Tahimik lang siyang nakatingin sa akin. His jaw moves, trying to say something but nothing came out of his mouth. I cannot see any emotions on his face but guilt. "I'm sorry," he said after a minute of silence. Tumingin ako ibang direksyon. I couldn't enjoy the bright shining skyscraper, giving a good view from his condo. Hindi ko ma-a-appreciate ang magandang tanawin dahil ang puso at utak ko ay nagdaramdam at nasasaktan. "I guess that means your choosing your wife over me?" us - your unborn child. I said without looking at him. "I'm. Really. sorry." he said again. Tumango ako. Tinanggal ko ang kwentas sa leeg ko. Hindi ako ang totoong may-ari ng kwintas kundi ang asawa niya. Binigay lang naman niya ito sa akin kasi gusto niyang isipin na ako si Jennifer. Inabot ko sa kanya ang kwentas pero hindi niya tinanggap ang kwentas. Kaya ako na mismo ang kumuha sa kamay niya at nilagay sa palad ang kwintas. "Thank you for everything," I said before I kissed him on the cheeks. Pagkatapos ko siyang hinalikan kaagad akong tumalikod at umalis sa condo niya. Kaagad bumuhos ang luhang kanina ko pa pinipigil pagpasok ko sa loob ng sasakyan. He never loves me. He never did. I'm the only one who loves him. Dahil ang puso niya ang para kay Jennifer, ang asawa niya. Sa aming dalawa ni Jennifer ako ang talo. Asawa siya at kabit lang ako. Napahawak ako sa tyan ko. "I'm sorry baby."All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add Let be Me on Your Arms to your library and receive updates
or
You may also like
