Bukle

Elimi yavaşça geniş göğüs kafesinin üzerine koydum. Hırıltılı nefesi kulaklarıma çarparken, tüm vücudum her zamanki gibi istemsizce titredi. Parmaklarım pürüzlü yaranın üzerinden geçerken kasları kasıldı ve canı acıyormuşçasına gerildiğini hissettim.

Gözlerimi gözlerine doğru kaldırdım, bakışları bu sefer farklıydı. Gözlerinin etrafı acıyla kısılmıştı. Gözlerindeki kaybetme korkusu içimi parçalarken sessiz kaldım. Parmaklarım eski yaranın üzerinde kasıldı ve gözlerime dolan yaşları geriye ittim.

Bana, her an milyonlarca parçaya ayrılmamdan korkuyormuşçasına bakıyordu. Kehribar gözlerinin ardındaki endişeyi artık görebiliyordum. Tepkimi izliyordu. Dudaklarım buruk bir acıyla kıvrılırken titrek bir nefes aldım.

"Kardeşimin kalbi." Ellerim bu sefer daha nazik bir şekilde okşadı yarayı. Gözlerimi kapatıp, kalp atışlarına odaklandım. Elimin altında atan kalbi...Bulut'un kalbini dinledim.

"Bukle."

Derin sesiyle adımı söylerken bütün vücudum bir kez daha titredi. Bendeki etkisi kelimenin tam anlamıyla yıkıcıydı. Sesi damarlarıma kor gibi yayılırken durdum öylece.

"Bu onun kalbi Barlas. " Titrek sesimle kurduğum cümlenin, karşımdaki adamda yarattığı yıkıcı etkiyi görebiliyordum. Çaresiz bakışları acıyla dolarken, elini tepkimden korkarcasına yavaşça çeneme koydu. Parmaklarıyla yüzümü keşfederken ikimiz de sessizce birbirimize baktık. İlk defa duvarlarım yoktu ona karşı. İlk defa saklamıyordum kendimi.

"Yapamam" dedim bir adım geriye atarken. "Yapamam."