Η Λυδία είναι μία έφηβη, μαθήτρια του Λυκείου της μικρής πόλης στην οποία ζει. Η ζωή της κυλούσε ήρεμα, μέχρι που κάποια γεγονότα την συντάραξαν. Μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια φέρνοντας τα πάνω κάτω στο ήδη ανήσυχο πνεύμα της. Ένας θάνατος στο στενό της περιβάλλον, την αναγκάζει να ωριμάσει απότομα και τώρα καλείται να βρει λύσεις σε προβλήματα που μπορούσε να δει μόνο μέσα από τις σαπουνόπερες. Με τη συντροφιά των αγαπημένων της, μπλέκει σε απίστευτες περιπέτειες, καθώς προσπαθεί να ξεφύγει από τους μπελάδες που την καταδιώκουν και ταυτόχρονα να ζήσει σαν φυσιολογική έφηβη.
Η ιστορία όπως την έζησε η Λυδία και η διαφορετική οπτική των υπόλοιπων πρωταγωνιστών, χαρίζει στον αναγνώστη στιγμές γεμάτες συναίσθημα (ακόμα και αν προκαλέσει τα δάκρυα σας!) και έχει σκοπό να περάσει μηνύματα για τις αξίες της ζωής, όπως η οικογένεια, η φιλία και η δικαιοσύνη.
*Η ιστορία περιέχει γραφικές απεικονίσεις βίας, έντονη φρασεολογία και άλλα ακατάλληλα θέματα που μπορούν να ενοχλήσουν τον αναγνώστη. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη*
Please don't copy this story!
ΜΕΡΟΣ (Α)
<<Αν εσύ είσαι το μαύρο, εγώ είμαι κάτι χειρότερο από το μαύρο, αν εσύ χρειάζεσαι αγάπη εγώ θα σου την δώσω>> Τα αγκάθια της τύλιξαν το κορμί του Ιάσωνα εκείνο το βράδυ και δεν μπορούσε να ξεφύγει. Όμως έτσι είναι ο έρωτας, αργοπεθαίνεις στα χέρια του ανθρώπου σου
ΜΕΡΟΣ( Β)
Η όμορφη κορμοστασιά του με έκανε να αισθάνομαι ευάλωτη τριγύρω από το σκοτάδι του. Τα μυώδη χέρια του άγγιζαν το κορμί μου ενώ εγω έτρεμα συνεχώς από το χάδι του <<Πιστεύω θα έπρεπε να σε τιμωρήσω Κλέλια>>
ΜΕΡΟΣ (Γ)
<<Σταμάτα να συμπεριφέρεσαι έτσι>>
<<Πως; Σαν σπαστική σκύλα;>> Του απάντησε καθώς πίεζε την λαβή του πάνω στον καρπό της. Ωστόσο, το αλαζονικό του υφακι είχε χαραχτεί στο πρόσωπο του να της υπενθυμίζει συνεχώς πως το παρελθόν και το παρόν τους ήταν εδώ να τους υπενθυμίζει πως η ιστορία τους δεν έχει τελειώσει