Yavaşça yatağından doğruldu. Bir insan daha ne kadar berbat hissedebilir acaba diye düşündü. Herkese göre değişirdi tabi. Herkesin hayatında kötü şeyler olurdu illaki ve belki de bir çok kişi böyle düşünürdü. Daha güneş doğmamıştı. Güneşin doğmasına az kalmıştı ama. Üzerine kapüşonlusunu giydi ve en son 11 yıl önce çıktığı çatıya çıktı. Bunu yaptığını başkası görse herhalde deli derdi ama bu onun umurunda değildi. Güneşi görebileceği bir yere yerleşti. Ellerini kafasının altına koyup sert zemine uzandı ve güneşin doğmasını bekledi orada dakikalarca. İşte, doğmaya başlıyordu. "Başlıyor." dedi kendi kendine.