დასაკუთრებული (L.T)

-მუხლებზე დადექი! -ყვირის და ცისფერი თვალები მთლიანად უშავდება. თავს უარის ნიშნად ვაქნევ, მას კი სახეზე მკვეთრად ეხატება გაბრაზება. -გინდა ეს გაიძულო? -დაიღრიალა და სრულიად მოულოდნელად თმაში მწვდა, მაიძულა დავხრილიყავი, ფეხები მომეკეცა და მუხლებზე დავარდი.
-ამას ნუ გამაკეთებინებ... -სლუკუნით ვამბობ. სახეს ცრემლები მისველებს.
-ცუდად მოიქეცი, სასჯელი კი მწარეა! დაიწყე საქმის კეთება.
-ლუი, გთხოვ... - ცრემლებს ვერ ვაჩერებ. ბიჭს ძარღვები ებერება.
-ოჰ, პატარავ ეგ არ არის ჩემი სახელი. გინდა უფრო მწარედ დაგსაჯო? -ხელს თმაში კვლავ მიჭერს, ამის გამო ვყვირი. -ჩემი სახელი დამიძახე! -ყვირის.-შენ ჩემი საკუთრება ხარ! -მთელს ხმაზე ღრიალებს. -თქვი, თორე უარესი იქნება! -ცხრემლების ახალი ნაკადი იწყებს დენას ჩემი თვალებიდან.
-გთხოვ... გთხოვ მამიკო... -სურვილი მიჩნდება, რომ გავქრე.