Bu hayata yenik başlamaya mecbur kılınmış, bir masum bedenin kırıklarla dolu varoluşunun acı gölgesinde asıl zamanın başlatıldığı kelimelerin tükendiği bir bağlanış, bir bilinmezlik hikayesi...
Hayal kırıklığı yaşamış bir kız, çevresinde dolaşan aşık bir çoçuk...
Öfke, sırlar, aşk...
Kitaptan ufak açıklama:
"Annem ve babam beni istemesi sonucu doğdum ama annemin ölümü benimde ölümüm oldu ama o karşıma gizli bir oyunla çıkana kadar işte o zaman küllerimden doğdum ve o hayata geri tutundum. Çoçuğa kızın nefes alması bile yeter ama çoçuk ölüden farksız değildir. Ya ikiside ölüyse ve hayata tutunmaya çalışıyorlarsa ne olur?
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."