Gökyüzünü basite alan insanlar , neler kaybettiklerinin farkında değiller sanırım .
Mavi , pembe , mor , sarı , turuncu ve nice renkleri görebiliyorum gökyüzüne baktığımda.
Ay , güneş ve yıldızlar.
Ayın farklı zamanlarda farklı şekilleri olması ve güneşin farklı saatlerde farklı uzunlukta gölgeleri oluşturması.
Hepsi bir mucize gibi ama gerçek .
Gölgeler de gerçek , ama kimse hissedemez onları. Kimi insana göre sadece saçma bir yansıma . Ama derinden bakıldığı zaman hiç de öyle değil gölge ne mi ?
Gölge benim .
Neden gölge diye soracak olursanız :
Gölge çünkü birtek orda kendimi rahat hissediyorum .
Gölge çünkü bir tek orda saklanmadan yürüyorum .
Işığı aç ,
Beni gör
Artık Gölge'yi fark et.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."