Her cümlenin bir sonu her acının bir merhemi vardır peki Asrın onun yarasının merhemi neydi kimdi. Kalbinde sakladığı acılarını ne zaman dışa vursa en çok zararı kendi görüyordu kimi sevse doyamadan toprak alıyordu elinden acımasız olması gerekti ama içindeki küçük kız yakasını bir türlü bırakmıyordu . Flasback "Neden karanlıkta oturuyorsun" "Karanlığı seviyorum" "Ama hiç bir şey görmüyorsun " "Işte tamda bunu seviyorum! " Kadın alışmıştı karanlığa adam bilmezdi karanlığı onun aydınlığı vardı elinde hiç düşmeyen aşkıyla beraber. Onların aşkı siyahtı, beyazdı, bazen kan rengiydi. Ikiside kabul etmişti.Biliyordu kabul etmezse ne olacağını arafti onların aşkı yokluktu uçurum du. İkiside kabullenmişti birbirini.Kadin azraildi, adam onunu için köle .