(Tamamlandı) Uzay uslu bir çocuk olarak kollarımın arasına girdiğinde şaşkınlıkla bir adım geriye atmıştım. Bir elini belime ve diğer elini de bacaklarımın altına koyarak beni kucağına aldığındaysa ufak bir çığlık attım. "Uzay ne yapıyorsun? Şaka yapmıştım. Ben yürüyebilirim. Hem böyle yaparak bana yardım etmiş oluyorsun. Hani bana yardım etmeyecektin?" Uzay bir an bile bana bakmadan yürüyordu. Sadece kısa bir süreliğine bakışlarını yüzümde gezdirerek tekrar önüne döndü. "Kendini savunma konusunda o kadar berbatsın ki ben olmasam ne yaparsın bilmiyorum. O yüzden sana yardım ederken sadece çeneni kapalı tutarak her zaman olmak istediğin yerin keyfini çıkart."All Rights Reserved