AŞKA GEÇ KALMA

O gün son kez geldim kapına, son kez gözlerine bu denlice bakabilmek için. Nasıl bir kahvenin kırk yıl hatrı oluyorsa yaşanmışlığında hatrı sayılır günler olduğunu sandığım için. Seni sevmenin verdiği acıyıda omuzlarıma alarak geldim...
Zira tekrar yanılacağımı düşünmeden geldim.
YANILDIM...
Duygularım yine beni yanılttı.
Bir zamanlar bana ait olan o kalbin başkasına attığını öğrenmenin verdiği acizliğe karşı sustum sana.
Oysa ben her zaman susuyordum sana. Sen bilmezsin belki de...
Yanılmanın tattırdığı acıyı da bilmezsin sen.
Son kez geldim o yerden.
İçimde ki '' GİTME'' demeni arzulayan çığlıklarla uzaklaşmaya başladım son kez...
GEÇ KALDIN..!
Acının yoğrulmuş halisin artık.
Bir yemek nasıl tuzsuz olmuyorsa
Aşkta sevgisiz olmazmış.
Aşırı sevgisizliğine karşı gururumu ayaklar altına bile aldım oysa ki.
Bende ise sana karşı şiddetli sevgi vardı.
Gel dedin geldim. Git dedin gittim.
Öyle ya bunca zaman kukla gibi oynandığımı anlamamışım. Aptalmışım.
Zaman su gibi akıp geçti bu acınında üstünden. Fakat acı hala aynı. Ne yer değiştirdi ne yön.
Son kez geldiğim bu yoldan cevabımı da alıp ölüm sessizliğimle uzaklaşıyorum.
Son kez ölüme doğru koşuyorum.
Sensizlik ölümüne adım adım son kez.