Εκει κατω απο το φως του φεγγαριού τα κατάλαβα ολα ...εκει...μαζι με τον αδερφο μου..μας αρεσε να βλεπουμε απο μικρα το φεγγαρι στον ουρανο βέβαια δεν ξεραμε τι μας περιμενε ξεραμε οτι οι γονειςς μας ηταν λυκανθωποι αλλα ξεραμε οτι εμεις ειχαμε γεννηθεί άνθρωποι..τοτε που κλειναμε τα 17 ειχαμε παει στο αγαπημενο μας μερος στην θαλασσα στα ψηλα βραχια και καθόμασταν... ειχε πανσέληνο εκεινη την μερα και πρωτη φορα νιωσαμε και οι δυο αυτό που νιωθουν οι γονεις μας Χρόνια ..την μεταμόρφωση..τοτε κοιταχτήκαμε τρομοκρατημένοι κανενας....και ποτε δεν περιμενε οτι θα γινει αυτο αλλα εγινε και τωρα ?πως θα ειναι η ζωη μας απο εδω και περα?τι θα κανουμε?μενουμε σε ενα μερος που κανεις δεν ειναι?τωρα?τωρα τι?