KARAVAN

Tüm gözler üzerimdeymiş gibi hissediyorum. Sanki herkesin odağında daima ben varım. Terliyorum ve ellerim titriyor. Bir sırrım olduğunu biliyorlar. Her hareketimi izliyorlar. Yere düşürdüğüm kalemimi aldığımda, biyoloji sınıfına girerken, okuldan çıktığımda... daima beni takip ediyorlar. Yaptığım şeyi biliyorlar. Kim olduğumu biliyorlar. Gerginim. Dik durmak için çabalıyorum. Oysa kafamı yerden kaldırmak istemiyorum. Beni suçlayan gözleri görmekten korkuyorum. Göğe bakmaktan korkuyorum. Biliyor olmalılar. Herkes biliyor olmalı. Bir suçu gizlediğimi biliyor olmalılar.

Ama neden gizlediğimi bilmiyorlar.

Ve asla öğrenemeyecekler.