Έχετε αγαπήσει ποτέ, τόσο που να νιώθετε την καρδία σας να σπάει σε εκατομμύρια μικρά κομματάκια από γυαλί που σας τρυπάνε την ψυχή; Έχετε αγαπήσει ποτέ, τόσο που δεν σας νοιάζει ούτε αν πληγωθείτε, ούτε αν πάθετε κάτι κακό, αρκεί να είναι ασφαλής ο άνθρωπός σας; Έχετε αγαπήσει ποτέ, τόσο που ακόμα κι αν νιώθετε πως η μοναξιά σας έχει κυριέψει και πως όλοι εκείνοι που θα ήταν διπλά σας πλέον έχουν φύγει, εσείς μένετε εκεί, περιμένοντας υπομονετικά, ελπίζοντας άπλα και μονό σε ένα “Happy end”; Αν δεν έχετε νιώσει ποτέ έτσι, τότε σίγουρα δεν θα καταλάβετε ποτέ τη δική μου ιστορία…την ιστορία της ζωής μου!