Büyüdüğümde kalemi bıraktığımı hissettim, iki parmağımın ucundan kaydı ve yere düştü. Kalemimi asla bulamadım. Bir hikayem vardı, yazacak ve anlatacak çok şey... Ben yalnız bir çocuktum, şiddetli ve tutucu bir ailenin kuralları asla tanımayan kimine göre dayanılmaz kimine göre nur topu gibi bir çocuk. Ne nefreti, ne sevgiyi ne de aşkı tanırdı ufacık bu gönül, gün geldi hiç düşeceğimi tahmin edemediğim bir boşlukta, uzun bir yolculukta buldum kendimi. İşte bu da sevginin 3 mevsimiAll Rights Reserved
1 part