ISLAK ŞEHİR ★TAMAMLANDI★

Gidiyordum. Hiç kimseyi dinlemeden. Ailemi, arkadaşlarımı, yaşadığım güzel ya da kötü ne varsa her şeyi bırakıp gidiyordum. Herkes bir şeyler söylüyordu. Ama ben kendi bildiğimi okumaya kararlıydım.
Yağmur bütün bedenimi ıslatırken yolun ortasında yapayalnız yürüyordum.Sokakta çocuk sesi yoktu, dilenci sesi de yoktu, sohbet eden dedikoducu kadınlar da yoktu. Dünyada sadece ben varmışım gibi korkuyla yürüyordum. Sadece ben nefes alıp veriyormuşum gibi hissediyordum.
Kalbim kırıktı. Ve daha fazla kırılmasına izin vermeyecektim. Ne olursa olsun. İşte. Ben kendi hikayemi tekrar yazacaktım. O zaman başlayalım.