"Biz böyleyken ben nasıl uyuyabilirim. Chanyeol ne olur konuş benimle, giderek soluyoruz. Yapma böyle sevgilim." derken sesim fısıltıya dönmüştü. Gözlerimle yalvarıyordum sana. Zamanımız yoktu, sadece beni sevmeliydin. Oysa sen yüzüme bile bakmadan arkanı döndün. Uyudun mu bilmiyordum ama ben o gece sabaha kadar ağladım. İhtiyacım olan tek şey sendin ama ellerimde kocaman bir boşluk vardı. *a Chanbaek short story* *i do not own the picture, all right reserved to the right owners.All Rights Reserved