YAĞMUR'UN UMUDU

Önüme diz çöktü o yorgun bedeniyle ellerimi tutup " Yağmur kalbimi durdur senin karşına böyle çıkmak istemiyorum." yine söylememişti ölüm kelimesini nefret ederdi bu kelimeden bilirdim." Sana böyle yalvarmak istemiyorum ama benim kalbimi durdur!" bende dizlerimin üstüne oturdum.Yanaklarına ellerimi koyup gözyaşlarını sildim. Dolu dolu gözlerle " böyle konuşma umut , bak senin adın bile umut deme öyle..." gözyaşlarım akmaya başladığında o da ellerini yanaklarıma koyup gözyaşlarımı sildi. Sonra yere uzanıp başını dizime koydu." Yağmur daha 15 yaşındayız ben bunu hak edecek ne yaptım? " saçlarını yavaşça okşamaya başladım. Söyleyecek hiç bir sözüm yoktu. Allah kahretsin ki ağzımdan onun yaşayacağına dair hiç bir kelime dökülmüyordu. Tekrar konuşmaya başladı. " çok sev yağmur, çok sevil" gittikçe kısılan sesi artık duyulmaz oldu. Kafamı eğip umuta baktığımda artık kalbi atmıyordu...