Benim masalım "Bir varmış, bir yokmuş." diye değil, "Biri varmış, hiç yokmuş." diye başlıyordu. İyilerin kazandığı, kötülerin kaybettiği masallar gibi ilerlemiyordu maalesef hayatım. Kötülerin galip geldiği bu masalın sonunda gözyaşları kurumuş, gülmeyi unutan suratım mimik oynatamayacak hale gelmişti. Hislerim körelmiş, sevgiye aç ruhum kapatmıştı kendini zihnimdeki karanlık odalara. Bu masalın sonunda küçük bir kız çocuğunun yaşadıklarını öğrenenlerin gözyaşları kalmıştı geride... "Dün gece ufacık bir çiçek solmuş Bugün yeniden güneş doğmuş Bak burada küçük bir kız ölmüş Ruhu büyüyüp kadın olmuş"