Hayatın ilk zorlamasında , bütün kapıların üzerine kapandığını hisseder insan. Ancak hiç ummadığı bir anda, tek bir kapının ardında, ufacık bir ışık beliriverir. Kimileri bu uşığa tutunup mutlu olurken, kimileri bu ışığa güvenmeyip karanlığa gömülü kalır.
Mutlu olmayı başaran insanlardan bazıları bu mutluluklarının sonsuza kadar süreceğini zanneder. Ancak hayatın bazı süprizleri vardır. Bu süpriz kaybetmek olur bazen. Bu kez hayat ışığı doğrudan insanın karşısına çıkarmaz . Bazen ışık şükrün içine gizlenmiştir.
ŞÜKREDEN ', BU İMTİHANDAN İBRET ALIRKEN , BİLMEYEN KARANLIĞA GÖMÜLÜ KALIR.
Bakalım bu hikayede kim, neyi seçecek?
Işığına tutunmayı mi,
Karanlıkta kaybolmayı mi?
"Bekle, bir şey demeden gidecek misin?"
Denize bodoslama atlamadan bir kaç dakika öncesi sadece nefes nefese sorduğum sorunun sahibine, bana, kısa bir bakış attı.
"Kelimeleri tükettiğimizi sanıyordum?" Ve kollarını ileri uzatıp denize atladı.
Yapabildiğin en iyi şeyi yaptın. Yine kaçtın.