Pragnę...

Myślała, że ma wszystko pod kontrolą. Chciała to przetrwać i uciec stamtąd jak najszybciej. Ale nie zauważyła, że brnąc do przodu, zostawia za sobą połamane kawałki swojego serca. Aż w końcu było za późno. Na jej drodze pojawiła się przeszkoda, której w obecnym stanie nie umiała pokonać. On. Był piękny i niebezpieczny. Wiedziała, że może tego nie przetrwać, ale mimo wszystko zaryzykowała.

Myślał, że jest sennym majakiem. Zjawą. Skutkiem odurzenia lekami. Ale ona była prawdziwa. Drobna i delikatna. Zagubiona. Widział, jaka jest krucha. Widział, jak niewiele brakuje, aby rozpadła się na kawałeczki. Zdawał sobie sprawę, że może tylko pogorszyć sytuację, ale mimo to chciał posklejać jej szklane serce. I chciał, żeby ona poskładała jego.

Za śliczną okładkę dziękuję @liasek