Kış Yeşili

Kelimelerle tanıştığım ilkokul yıllarından, anı defteri tutacak anılar biriktirmeye kadar epey uzun zaman geçti. Büyürken geçtiğimiz bu yolda çok şey gördüm, çok şey yaşadım. Ama o günden beri yoldaşım ve sırdaşım olan anı defterlerim beni hiç yalnız bırakmadı. Kimler geldi kimler geçti bu yolculuğumda. Hâlâ da gelip gitmeye devam ediyorlar. Ancak o - anı defterim- hep benimleydi. O günden beri yazmaya tutkuluyum. Ta ki bir kitap yazmalıyım artık dedirtecek kadar.
Kış Yeşili benim için çok farklı bir kitap oldu. Onu farklı yapansa içerisinde yazmış olduğum olayları bizzat kendimin yaşaması. Evet, bu bir hikâye. Ve hikâye olmasından ötürü bazı yerleri kurgusallaştı. Ancak pek çok şey benim hayatımdan parçalar taşıyor. Bir Yazarın hayal dünyasından çok, bir Yazarın anılarını barındırıyor. Onu böylesi önemli yapanda bu olsa gerek...
Cedric'i hepiniz bilirsiniz. Onun çocukluğumuzdan beri hafızalarımıza kazınan meşhur bir sözü vardır: "Eğer 8 yaşındaysanız hayat gerçekten zor." İşte ben her zaman bu sözü buruk bir tebessümle hatırladım. Ve bu kitabı yazmadan önce şöyle dedim:
"Eğer 18 yaşındaysan hayat gerçekten zor." Benim için her şey gerçekten öyle zordu ki bir defterin sararmış sayfalarına kesik hıçkırıklarımla dolu cümleler olarak iç kırıklıklarımı bıraktım. "Eğer yazmak her şeyi daha iyi yapıyorsa, bir okyanus dolusuna ihtiyacım var." Diyerek başladığım anı defterimden hüzünlerimi, acılarımı, gözyaşlarımı serpe serpe buralara getirdim.
Bu benim hikâyem ve bu sizi de ortak ettiğim bizim hikâyemiz.
Üzümlü kekime...