Tüm hayatımın gözlerimin önünden geçmesi, sadece o yeşil gözleri görmemden dolayıydı. Tüm acılarım, tüm sevinçlerim, hayatımın 16 yılı. Hepsinin birden o küçük, kusursuz yeşil gözlerin içinde olması fazla garip değil miydi ? Titreyen ellerimi hareket ettirmeye çalıştım. Gözyaşlarımı silip, o yüzü tekrar görmek için. Yapamadım. Daha çok ağlamaktan hiçbir şey yapamadım. Nefes alış verişlerim dengesizleşti. Vücudumu taşıyamayacağımı fark edince kendimi yere bıraktım. Ve birden her şey simsiyah oldu...