Η δική μου αλήθεια

Πόσες ἀλήθειες ὑπάρχουν ἄραγε; Μποροῦν νά ἐπιμεριστοῦν καί νά καλουπωθοῦν;
Ὅσο ἁπλοϊκά κι ἄν φαίνονται τά ἐρωτήματα καί προφανεῖς οἱ ἀπάντήσεις τους, ἐν τούτοις, εἶναι ἀδιαμφισβήτητο πως ὁ καθένας βιώνει τή δική του ἀλήθεια.
«Ἡ δική μου ἀλήθεια» μπαίνει σέ ὄνειρο καί ταξιδεύει μέ χωροχρονική κάψουλα γιά νά καταδείξει ὅτι οἱ ἐπιμέρους ἀλήθειες εἶναι ἡ ἐπιλεκτική πλάνη ἐλεγχόμενων συνειδήσεων. Στρέφει τά νῶτα στίς αὐτόκλητες αὐθεντίες καί ἀρέσκεται στούς αὐθεντικούς ζηλωτές τῆς που ἔχουν φροντίσει πρωτίστως νά γνωρίσουν τόν ἑαυτό τους. Ἐπιχειρεῖ νά ξυπνήσει μνῆμες καί νά ἐρεθίσει συναισθήματα ἀποκαλύπτοντας τά ἄρρητα που βρίσκονται στά ἐνδότερα τῆς ψυχῆς. Ἐκεῖ δηλαδή που εδράζεται ἡ ἀνασφάλεια, ὁ μιμητισμός, ἡ δουλοπρέπεια, ἡ ἀὐτοακύρωση. Ἐκεῖ ὅμως που βρίσκεται κι ὁ σεβασμός, ἡ ἀξιοπρέπεια, ἡ ἀνιδιοτέλεια καί ἡ παρρησία.
Σέ αὐτό τό ἐσωτερικό ψηφιδωτό ἀναζητεῖται ἑπομένως ὁ Κύριος που ἑρμηνεύει καί καθορίζει τίς ἐπιλογές μας. Ἄν αὐτός ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἑαυτός μας τότε ὑπάρχουν πολλές