Insanlar böyledir. Yaralanır, kırılır, korkar, umutlanır.. Bazılarının yaraları çoktur, bazılarının umutları. Bazı insanlar ölür, bazıları çoktan ölmüştür. Bazıları doğduğuna pişmandır, bazıları yaşadığına. Bazıları mutludur, yaşadıgı için. Bazıları mutludur sevildiği için. Bazıları ise izliyordur sevmeye cesaret edemediği için.. Şimdi git ve sevdiğini söyle, sadece sevgiline değil; annene, babana, kardesine.. Sadece söyle. Belkide bu son şansındır?