Δεύτερη πράξη

Η βιβλιοθήκη απέναντι της υψωνεται μέχρι το ταβάνι. Απλά ράφια, χρηστικά, από φθηνό ξύλο. Τα βιβλία ξεχειλιζουν. Όλα σοβαρά, επιστημονικά, αρκετά ξενογλωσσα. Τόσες φορές που έχει βρεθεί εκεί ξαπλωμενη, κοίτωντας αφηρημενα τις ραχες τους, μπορεί να πει πια απ έξω τους περισσότερους τίτλους. Τα απαντά του Φροιντ, αρκετός Λακαν, σκορπια τεύχη του ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΈΡΩΝ και των Etudes freudiennes, το πιο ανάλαφρο είναι λίγος Σαρτρ με μιαν άκρη του προτελευταίου ραφιου και μια παμπαλαιη δερματοδετη έκδοση της Ανάστασης του Τολστοι με φαγωμενο το πρώτο και τελευταίο γράμμα έτσι που, για μήνες, η Μιλου διάβαζε << ΝΑ ΣΤΑΣ>> κι αναρωτιοταν ποιο στον διαολο βιβλίο να είναι αυτό. Όλες αυτές οι παρατηρήσεις καταγραφονται τόσο αθόρυβα στο μυαλό της, ώστε δε διακόπτουν καθόλου τη συνοχή του μονολογου της.