''öyle bir alev çemberindeyim ki beni yakanı benim yaktığım yakıyor . '' Her bilmecenin cevabı göz önündedir , lakin insan bunu görmemek için çabalar . Kendi kendime acı çektirmek benim en büyük eğlencem . mesela diken kokusundan dahi güle aşık oluyorum ya da bile bile bir kaktüse elinden tutuyorum. İşin cilvesi buradaki bunu mutlu olmak için yapıyorum. yolu uzatmak ya da çıkmaza koşmak bu benim tek mesleğim. demem o ki göz ne görürse kalp onu hisseder . o yüzden olaylara karşı bakış açımızı değiştirme zamanım geldi. kaçışlarımın çaresi kaçmaya başladığım nokta da. yıllarca göz ardı ettiğim ayrıntılar buz dağının görünen kısmıymış meğer... lakin her şey rayına oturacak ve benim boşa geçtiğini sandığım zamanım asıl değerine kavuşacak basit bir anlatım lakin samimi duygular sonucç olarak iyi okumalar... :)