Biri vardı içimdeki küçük çocuğu öldüren içimdeki küçük çocuğu yaşatan, benim ruhumun can alıcı katili. Kırık yüreğimi, kırık yüreğiyle saran kahve tonlarındaki gözleriyle beni büyüleyen adam...
O benim yanlışlarımı çürütüyordu.
O benim yaralarımı sarıyordu.
O benim içimde ki cesetlere sebep oluyordu.
O umudun temsili, yaralarımın sahibi, içimde ki kor ateşin kıvılcımıydı.
O kahvenin en güzel tonlarındaki gözleriyle, yüzümde mutluluk kokan gülümseme oluşturan adamdı.
O Doğu Adal Demiröz.
Bedenimin değil, ruhumun sahibi adam...