Biri vardı içimdeki küçük çocuğu öldüren içimdeki küçük çocuğu yaşatan, benim ruhumun can alıcı katili. Kırık yüreğimi, kırık yüreğiyle saran kahve tonlarındaki gözleriyle beni büyüleyen adam... O benim yanlışlarımı çürütüyordu. O benim yaralarımı sarıyordu. O benim içimde ki cesetlere sebep oluyordu. O umudun temsili, yaralarımın sahibi, içimde ki kor ateşin kıvılcımıydı. O kahvenin en güzel tonlarındaki gözleriyle, yüzümde mutluluk kokan gülümseme oluşturan adamdı. O Doğu Adal Demiröz. Bedenimin değil, ruhumun sahibi adam...