"Dayanamıyorum ya dayanamıyorum!" diye bağırdım.
Yine o yumuşak ses tonuyla sordu bana:
"Neye dayanamıyorsun?"
"Kalbim ve mantığımın verdiği savaşta kim galip çıkacak diye beklemeye, onun sesini duyamadığım her saniyeye dayanamıyorum." dedim isyankar bir tavırla.
Yavaşça yanıma yaklaştı, göğsüne dayanan başımla iyice sokuldum, sanki o zaman ağladığımı anlamayacakmış gibi sessizce ağladım. Ama o elbette ki anlamıştı, zaten beni her zaman anlardı. Her an kırılabilecek bir bibloymuşum gibi dikkatlice saçlarımı okşadı. O an sanki bütün geçmişimiz silinmişti. Sadece biz vardık, bırakmıştı duygularını bir kenara ve yavaşça o duymaktan korktuğum cümleleri fısıldadı.
"İkisine birden sahip olamazsın Aydeniz..."
Asla aşık olmamanız gerektiğini bile bile, yavaş yavaş, hiç görmeden birini aşık olabilir misiniz ona?