Bu hayat çok acımasızdı. Hayat senden sevdiklerini, hayellerini , alır ama geri vermezdi , bencildir. " Yeter artık bu sefer ben de mutlu olucak " desemde geceleri hep ağlar ne kadar çaresiz olduğum gün yüzüne çıkardı. Bütün umutlarım yok olurdu bir anda . Ama sonra babamın " Umut belki de gelecek sayfadır " dediği söz gelir aklıma umudum yeşerir . Artık ağlayıpta babamı üzemezdim . Annem ve babam için dimdik durmalıydım.... BU BENİM İLK HİKAYEM İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ ❤❤