Bir sözden, bir yazıdan, bir bakıştan beklentiye girmek çok mu çocuksuydu? Zaten hep her şey böyle başlamaz mıydı? Biri gelirdi ve bir şey söylerdi, bir bakmışsın hayatında. Başka biri gelirdi bakardı sadece, uzunca bakardı ve için kıpır kıpır olurdu. Bir yerlerde bir yazı okurdun tüylerin diken diken olurdu. Peki ya bunları hiç tanımadığın bir insanla yaşamak istemen yalnızca çocukluktan mı ibaretti? Sonunu bilmeden çıktığım bu yolun belki en başında olabilirdim ama sonunu öğrenmek için deli gibi koşmaya devam edecektim. Etmek zorundaydım çünkü öylece tüm dikkatiyle mimiklerinden dahi ne düşündüğünü asla anlamadığım yabani bir yakışıklı dakikalardır bana bakıyordu. O bana baktıkça kalbimin ritmi değişiyor ellerimin içleri terliyordu. Birinden hoşlanmak böyle bir şey miydi? • "Sen bana hep şarkı söyle çünkü bizim yolumuz sonsuz." • ❗️Bu kitapta hiçbir klişeye yer yoktur. ❗️Asla pişmanlık yaratmaz. ❗️Küfür içerir.