MAHZEN: Kızıl Anka

"Ağzı açılmayan bir ejderha gibi. Göğsüne vuran her nefesinde, sıcak buharın yaktığı her soluğunda ölüyordun sen. Nefes versen yakacaktın kendini, vermesen ölecektin. Her durumda yanmaya mahkumdun.
Ben sadece..."

"Sen sadece, her gün ölüşümü seyrettin."

Bir mahzen, iki kader, tek bir yol.

Wattpad'de çığır açacak iki karakter.

Aren Pusat.

'Orası Mahzen'in kapısı. Ve sen o kapıyı açarsan bir daha geri dönemezsin kızıl.'

Ayşin Tekay.

'Yaşamam ya da ölmem umrunda değil. Söylesene Aren. Sen beni zaten gözden çıkarmadın mı?'

Ölümcül bir bağ.

'Ben olmazsam başaramazsın.'

'Şimdi, birbirimizi hiç görmemişiz gibi yap tamam mı? Hiç tanışmamışız gibi. Evine dön.'

'Seni inat uğruna elde etmeye çalıştım ben. Sevdiğim, aşık olduğum falan yok.'

'Sen kimsenin kafese koyamayacağı bir kuşsun.'

Hatalar, bedel ister.

'Vazgeç. Öleceksin n'olur vazgeç!'

'Ölüm benim için sadece bir ödül.'

'Senin o ödülün bana nefes aldırtmaz.'

Kumpaslar, oyunlar, tuzaklar, silahlar, tetikler, tetiktekiler.

Aşk her şeyin üstesinden gelir mi?

"Beni unutma Aren Pusat.

Çünkü ruhuma iliklenen iyilik sandığım kötülüklerini ben unutmayacağım.

Ve sana yemin ederim ki, sen de beni unutamayacaksın."

MAHZEN #1