Η Ιφιγένεια, μια δεκαεξάχρονη μεγαλωμένη με διαφορετικό τρόπο από τα τυπικά. Ανασφαλής, αντικοινωνική, μα τρομερά υπέροχος χαρακτήρας... Ποτέ όμως κανείς δεν κατάφερε να το δει αυτό.
Ο Στέφανος, ο εικοσάχρονος νέος, ζούσε για χρόνια κάπου αλλού, μα λόγω λαθών που έκανε, επέστρεψε στο νησί των παππούδων του με τους γονείς του και την αδερφή του.
Η Ιφιγένεια έψαχνε τον έρωτα, ο Στέφανος, απλά να περάσει τον χρόνο του... Καταλήγει όμως, να την θέλει ολοένα και περισσότερο, το παιχνίδι έχει τελειώσει.
Τίποτα αθώο δεν υπάρχει πια. Ζουν το τώρα, το σήμερα, αυτό που νιώθουν.. Ο,τι και αν είναι.. Έρωτας, ενθουσιασμός... Απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, ο καθένας βρίσκει αυτό που πραγματικά χρειαζόταν.
<<Γύρισε και με κόλλησε απειλητικά στο τοίχο σε κλάσματα δευτερολεπτου
"Μικρή μην παίζεις μαζί μου"
Το βλέμμα του έκαιγε και δεν ελεγε να το παρει από πάνω μου
"Οι απειλές δν πιάνουν σε εμένα Αρη" είπα ηρεμα και κοίταξα δεξιά αποφεύγοντας το βλέμμα του
"Εισαι σίγουρη για αυτό?" Ψιθιρισε στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω με την φωνή του.>>
Θα μπορέσει η Άννα να ερωτευτεί τον μισητό σε αυτήν κολλητό του αδερφού της?
❗️Do not copy my story!❗️