Η Ιφιγένεια, μια δεκαεξάχρονη μεγαλωμένη με διαφορετικό τρόπο από τα τυπικά. Ανασφαλής, αντικοινωνική, μα τρομερά υπέροχος χαρακτήρας... Ποτέ όμως κανείς δεν κατάφερε να το δει αυτό.
Ο Στέφανος, ο εικοσάχρονος νέος, ζούσε για χρόνια κάπου αλλού, μα λόγω λαθών που έκανε, επέστρεψε στο νησί των παππούδων του με τους γονείς του και την αδερφή του.
Η Ιφιγένεια έψαχνε τον έρωτα, ο Στέφανος, απλά να περάσει τον χρόνο του... Καταλήγει όμως, να την θέλει ολοένα και περισσότερο, το παιχνίδι έχει τελειώσει.
Τίποτα αθώο δεν υπάρχει πια. Ζουν το τώρα, το σήμερα, αυτό που νιώθουν.. Ο,τι και αν είναι.. Έρωτας, ενθουσιασμός... Απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, ο καθένας βρίσκει αυτό που πραγματικά χρειαζόταν.
"Μπορεί να μην είμαι έμπειρη αλλά.."η πλάτη της αποχωρίστηκε την πόρτα, με μικρά βήματα πλησίαζε τον άνδρα απέναντι της που πλέον ένιωθε εκείνος πως ήταν στην θέση του θηράματος.
"..είμαι πρόθυμη να κάνω ο,τι θέλεις.Όπως θέλεις.Όποτε θέλεις"τα ζυγωματικά του σφιχτηκαν, η Κασσάνδρα δεν το παρατήρησε γιατί τα μούσια κάλυπταν αυτούς τους μυς αλλά οι γροθιές δίπλα στο σώμα του ήταν εμφανείς.Αν χαλάρωνε τώρα ίσως ένα άλλο σημείο του σώματος του να σκληραινε..η επόμενη κίνηση του καθηγητή ήταν να σηκώσει το χέρι του και να την χαστουκίσει.
Έμοιαζε να το μετανιώνει την ίδια στιγμή καθώς την έβλεπε να παλεύει να συγκρατήσει τα δάκρυα της.Το στόμα του άνοιξε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μιλήσει αλλά δεν ήξερε τι να πει.Η ένταση που υπήρχε μεταξύ τους κάπως έπρεπε να εκτονωθεί γιατί διαφορετικά εκείνος ήταν έτοιμος να της ανοίξει τα πόδια και να χωθεί ολόκληρος ανάμεσα τους στραγγίζοντας την από την ηδονή χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες αυτής της ολέθριας πράξης.