SEİZMA

"Bir açıklama yapacaksın umarım." Zeynep Araf'ı umursamadan ayağının altındaki çimleri eze eze devam ediyordu.

"Artık duy beni! Fark et! Daha fazla ne yapabilirim bilmiyorum!" Genç kız aniden arkasını döndü.

"Ben sana peşimden gel, derdimle uğraş demedim! Sen benim peşime takıldın. Şimdi nasıl geldiysen öyle git!"

Araf'ın yüzün de serseri bir gülümseme yer aldı.

"Senin peşinden geldim, ee o zaman senin peşinden giderum da" Alay eder gibi söylemesi genç kızın sinirlerini oynatmıştı. Araf bunun farkındaydı ama hiç istifini bozmadı. Bir an gözü Zeynep'in elinde ki silaha kaydı.

"Ayrıca o elinde duran, belinde durduğu gibi olmaz. Onu sıkmak yürek ister."
Araf'ın cümlesinin ardından, ormanda bir ses yankılandı. Genç adam kolunda bir sıcaklık ve sızıyı fark etti. Elini koluna attığında parmaklarının kan içinde olduğunu gördü.

"Ben bu silahı elime aldıysam, gerektiği zamanda da kullanmasını bilirim. Senin alaycı cümlelerinle uğraşamam bide, bu sana bir kanıt ve benden bir iz olsun, baktıkça beni hatırlarsın artık."

Genç kız tam arkasını dönüp gidecekken geri döndü Araf'a. Onun kolunu tuttuğunu görünce. Bu sefer onun yüzünde oluştu alaycı gülümseme.

"Bir daha kimseyi hafife alma! Özellikle beni!"

Zeynep arabaya doğru ilerleyecekken Araf'ın sözleri onu durmaya iteledi.

"Seni asla hafife almam. Ha illa aklımda kalmak istiyorsan, bunlara gerek yok. Zaten çıkmıyorsun"

Gerisi genç kız için dipsiz bir kuyu, geri dönüşü olmayan bir yoldu. Farkındaydı.

Wattpad' teki SEIZMA adlı ilk kitap!!