Her Şeyi Yak

İki eşsiz insan, iki bilinmeyen insan. Kalpleri eksik, yarım.

Aliva BERHAM ve Boran KOREL.

~

" Çok aradın mı" söylediğim cümle ile tekrar gözlerini bana çevirdi. Bana bakması ile içim kıpır kıpır olurken dudaklarımı araladım. Gözleri dudaklarıma saniyelik kayarken konuşmaya başladı.

"Çok aradım." gözlerimi gözlerinden çekemiyordum.

"Nasıl bir kızdı, güzel bir kız mıydı?" dediklerimle güler gibi oldu ama gülmedi. Tekrar eski yüz ifadesine bürünürken söylediğim soruyu cevapladı.

"Ben güzelliğine dikkat edecek kadar bakamadım ki yüzüne. Hem ben asla güzelliği için sevmedim. Savunmasızlığı için sevdim. Saflığı ile sevdim. 3 yıldır durmadan onu arıyorum bulana kadar da aramaya devam edeceğim." kurduğu çok uzun olan cümlelerden ilkiydi sanırım. Belki de değildi. Ben şaşkın şaşkın ona bakarken o konuşmaya devam etti.

"Ben hayallerimde, rüyalarımda o gün olduğu gibi kötü günlerinde yanındaydım," gözlerini gözlerimden ayırıp yanan ateşe baktı.

"Paramparça akşamlarda, karanlık gözlerinden öpmüştüm ben onu. Sırf ona bunu yapsam bile yeter bana."

~

Güneşin doğacağını ümit ederken doluya tutulup, yağmurda ıslananların hikayesi bu.