ÖLÜMÜN GÖZLERİ

Simsiyah gökyüzüne rağmen, tüm bu karanlığa inat parıldayan ayın zayıf ışığı geceye kendi zifiri gibi karışmış kara kapüşonlu adamın yüzünde uzun kirpiklerinin belli belirsiz gölgesini oluşturuyordu.

Adamın gece gibi karanlık silüeti ağaçların arasında kaybolurken, ekranlarda 'Bu bir acil durum uyarısıdır.' anonsları ile tüm yayınlar kesildi. Çok geçmeden siyah ekran yerine yaşlı ve oldukça deneyimli yerel muhabir belirdi. Meslek hayatının en zorlu dakikalarını yaşıyordu belki de bir sonraki kurbanlardan birinin kendi olacağı bilincinde. Gergin yüz hatları, sakin tutmaya çalıştığı ses tonu ile tüm ülkede, tüm kanallarda aynı anda dediklerinin aksine, herkesin içine panik duygusunu düşürmüştü bile. Korku, panik ve heyecan dumanının arasında kaybolmuştu tüm halk. Her cuma olduğu gibi...

"Lütfen sakin olun ve evlerizden çıkmayın."

Saniyeler içinde yeniden kararan ekranlar ve kesilen elektriklerle her yer karanlığa karışmışken, bütün bu kargaşa ve korkuların derin nefesleri hariç bu ürkünç sessizlik arasında adamın nefreti onun gece gözleri parıldadı.

Artık sıra ondaydı...

~Temmuz ayı 'yazma günleri' için yazılmıştır.