-" Seni seviyorum Kayla! Bunu neden anlamıyorsun!? Sen benim ikizimsin! Söz vermiştin.... Gitmem söz dedin! Yalancı pislik! Yalancı... yalancısın sen...!" Kayra, dediklerinde belki de haklıydı. Yalancıydım. Onu dinlememiştim ve öğrendiğim an gidiyordum. Söz vermiştim. Ama bu yaptığının hiç bir açıklaması olamazdı... olmamalıydı... Arya'ya döndüm. Gözleri dolu dolu Kayla'ya bakıyordu. -" Kayla... sinirini anlıyorum. Başka biri yapsa bende affetmeyebilirdim. Ama biz üçüzüz." Diyen Arya göz yaşlarını daha fazla tutamadı. -" Birbirimizin acılarını hissediyorduk ya hani.... Hissediyor musun acımı? Görüyor musun öldüğümü? Acıdan kıvranıyorum ama sen gözlerini sımsıkı kapatmış, acılarımı görmemeyi tercih ediyorsun. Çünkü eğer gözlerini açarsan beni affedersin biliyorum Kayla... Beni affet Kayla. Çünkü ben kötü bir şey yapmadım. Yoldan geçen öylesine biri değilim ben. Ben senin ikizin Kayra Bulut ÜNSAL'ım!"