Yere çakılmayı, dizlerine batan çakıl taşlarını, avuçlarını delen dikenleri. Hepsini ezberleyecek kadar düşmeyi öğrendim ben...
İçini çeke çeke saatlerce ağlamayı, sonra hiçbir şey yokmuş gibi yüzünü kurulayıp gülmeyi, yüzümdeki maskeyi kusursuz göstermeyi öğrendim ben...
Ama en önemlisi savaşmayı, güçlü kalmayı öğrendim ben !
Yavaş yavaş öğrendim. Düşe kalka, güle ağlaya, acıyı tada, mutluluğu unutana kadar öğrendim ben !
Yeri geldi pes ettim; güçsüz dediler. Yeri geldi kalktım savaştım; bu kadar olamaz dediler.
Bir şey daha öğrendim. Duymamayı, görmemeyi. Hepsini tek tek öğrendim !
Sonra kitapların arasında buldum onu. Bir kitap gibi okudum. Zemherinin karanlığında yolumu aydınlatan ışığım oldu.
Bilirsiniz kitaplar size bir şeyleri öğrenmenize rağmen yeni şeyler öğretir. O da öğretti.
İlk aydınlığı, sonra sevmeyi ve sevilmeyi öğretti. Her şeyi unutsam da onun öğrettiklerini unutamayacak kadar iyi öğrendim...
Ben Zemheri'nin karanlığında aydınlığı öğrendim...
Bir kadının ilk adımından son adımına kadar olan savaşı bu.
Yollar çetrefilli. Sabır gerekli. Peki sen benimle beraber sabrı öğrenir misin ?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
03/08/2018 📖✒
27/03/2023 📕🖋️
Bütün hakları saklıdır. Herhangi bir çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
BU KİTABIN DİZİ VEYA FİLİMLERLE BİR ALAKASI YOKTUR !
~~~~~
"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?"
Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...