Onlar yaşadıkları her şeye rağmen minik kalpleri sevgi ve mutlulukla dolu iki can yoldaşıydı. Fakat kaderin onları ayıracağını anladıkları bir öğlen vaktinde birer kutuya birbirlerine ihtiyaç duydukları her anda sarılabilcekleri insanlar için küçük fakat onlar için büyük önem taşıyan eşyaları ve kendilerini diğer insanlardan ayıran özelliklerini yazdılar. Çocuk aklıyla düşündüler ki yıllar geçse bile bu kutular onlarda olduğu sürece onları ayıran kader yine o iki kalbi birleştirecekti. Böylelikle rüzgârın sert estiği bir akşam saatinde ayrıldılar... Kuzey iki yıldır hasretini çektiği yuvasına kavuşurken, Nihan ise yetimhanede kendine yeni bir hayat yazmakla meşguldü. ✩★✩★✩★✩★✩★✩★✩★✩★✩★✩ Yaklaşık iki dakikalık beklemenin ardından kapı açıldı. Açıldı açılmasına ama karşımda duran kadının sabahki hastanenin tozunu attıran, kendine güveni tam ve başarılı doktora benzer pek bir yanı yoktu. Üzerinde rengârenk pijamalar, ayağında mevsime hiç de uygun olmayan ev botları ve elindeki el ile koparıldığı belli olan bir ekmek ile tamamen depresyonda olduğu her hâlinden belli olan lise çağlarındaki bir kıza benziyordu. Sabahki doktordan da kırıntılar barındırıyordu. Gözleri bezmişliği ve aynı zamandada mutlu olmak için neden arayan bir kadına aitti. Tıpkı onu ilk gördüğüm andan bu zamana kadar. Ama galiba aradığını bulmak üzereydi mutluluk tam karşısında duruyordu ve benim yıldızları bile şahit ettiğim aşkım henüz yeni başlıyordu... ◎★◎★◎★◎★◎★◎★◎★ Herhangi bir çalıntı veya alıntı söz konusu olduğunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. Yayımlanma tarihi: 16/07/2018All Rights Reserved
1 part