Her ne kadar fazla vakit ayıramasam da aklımın hep bir köşesinde ne yapıyorlar, nasıl buraya geldiler, neden geldiler gibi cümleleri dolanıp dururdu. Zaman zaman ziyaretlerde bulunup birçok iç burkan hikâyeler dinledim. Ve tam anlamıyla hayatımı, kendi hayatıma olan bakış açımı değiştirdi. Ve ne kadar şanslı olduğumu gördüm. Çocuklarımın biz ebeveynlerinin varlığıyla ne kadar şanslı olduklarını bir kez daha anladım. Rabbimin bana ve çocuklarıma ne kadar şükredecek bir yazı yazdığını fark edebildim. Bu kitapta ne acılar, ne kederler, ne sınavlardan geçtiklerini aktarmaya çalışacağım sizlere. Hayatta herkesin bir listesi olmalı. Bu listede hayatta gerçekleştirmek istedikleri hayaller olmalı. Benimde böyle bir listem var. Ve bu listemin en başında yetimhanedeki, sokaktaki, akraba yanında kalan, adı yetim olan çocuklardan en azından birinin yüzünü güldürebilmekti. Bu kitabı yazarken, hem onlarla sürekli irtibatta bulunabilir hem bir yandan da onlar için çok ufakta olsa bir şeyler yapabilirim dedim kendi kendime. Hem de gerçekleştirmek istediğim hayaller listemin ikinci sırasında olan kitap yazmayı da gerçekleştirebilirdim. Çocukların, çocuklarımızın istediği oyuncak, para, eşya değil... Aslında en başta aç oldukları sevgi dolu bir yürek ve başlarını okşayabilecekleri eller... Bu kitapla umarım sizlerin de yüreğinize dokunabilir ve çok az çabayla onlar için bir şeyler yapılabileceğini anlatabilirim. Çünkü çocuklar bizim geleceğimiz ve onlar iki boncuk gözlerle bize bakan, yollarımızı gözleyen masum miniklerimiz. ONLARIN BİZE İHTİYACI VAR...
1 part