ÇÖP

Nerden başlamam gerektiğini, tıpkı nereye varmam gerektiğini bilmediğim gibi
bilmiyorum elbet.
Ama bir son var muhakkak hemde muhtemel.
Fakat başlangıçla bitişin arasını kendim yazamıyorum.
Zar atıyorum sürekli tutuyorum sonra
çünkü bir yere varma ihtimalinden de korkuyorum.

Korku insana diş biletirdi hani?
Hani güçlendirirdi?
Biz öyle bilirdik.
Dilimin ucu yanık kibrit ucu gibi, ne ateşleyebiliyorum
ne o kutuda bir yer bulabiliyorum kendime. Bittik mi?
Hiç sanmıyorum. Çünkü son bile bir başlangıç ister, ben zar tutuyorum.

Müge Şeyma Yel