Mardin kaçağı

Hiç tereddüt etmeden kafamı olumlu anlamda salladım "evet senin çocukların " Kerem hızla benden ayrılıp deli gibi tekrar sağa solo gitmeye başladı saçlarını deli gibi çekiyordu "nasıl ,nasıl gittin o zaman çocuklarımı benden nasıl ayırdın ?" Hızla Kerem'in üstüne gidip ellerini tutmaya çalıştım gözyaşlarım hızla akarken hala Kerem'i durdurmaya çalışıyordum o ise bağırmayı geçmiş odayı dağıtıyordu çocuklarla Gökmen'in olduğu fotoğrafı eline alıp bakmaya başladı "burda benim olmam lazımdı bu adamın değil benim benim sen ise beni çocuklarımdan ,çocuklarımı ise benden ayırdın Ada ." Elimdeki resmi yere fırlatıp bana döndü gözlerinin içi kıpkırmızı idi "sen beni onlardan ayırdın bende şimdi seni onlardan ayırcam izle ve gör " gözyaşlarım hızlanırken onu durdurmaya çalıştım ama sanki hiç bir şeyi duymadan kapıyı açmaya çalışıyordu transa geçmiş gibi sadece 'benim çocuklarım ' diyordu kapının önündekiler bize bağırıyorlardı iyi olduğumuzu anlamak için Kerem kapıyı zorlarken kapı açıldı bir anda gözünün önünde olan ailesine "hepiniz hazırlanın çocukları da alıyoruz Dicle'ye de haber verin konağa gelsin " demesiyle koluna yapıştım çocuklarımı ona veremezdim "hayır Kerem çocuklarımı vermem o kadına " Kerem küçümseyici bir bakış atıp kolunu elimden çekti "sen o hakkı çoktan kaybettin Ada" deyip hızla aşağı indi .