Mayıs ve serkan için hayat 17 yaşında başlamıştı. Çocukluk değildi birbirlerine duydukları his geçicide değildi çünkü hiçbir zaman geçmedi aylar geçti... yıllar geçti... mayıs vazgeçemedi... serkan dönemedi... Mayıs bekledi... Serkan gitti ... Mayıs öldü... Serkan döndü... Hayat onları affetmedi çünkü geç kalmışlardı birbirlerine . . . Sen beni unutmayı başka kızlarla başardın ben seni unutmak için bu şehri terk ediyorum Bu şehir yalnızca ismiyle anılmiycak benim için adı geçince bir kitap satırında bir yol kenarında yada bir tabelada o zaman seni tekrar ve tekrar hatırlayacağım şimdi gidiyorum sevgili seni umutlarımı hayallerimi ve anılarımı defnettiğim bu şehirden gidiyorum yolculuk vakti çoktan gelmişti ben ısrarla kalmayı seçtim belki belki bir umut diyerek kuşlar uçtu ağaçların yaprakları döküldü her geçen gün hayatım zehir oldu umut mu?? Hiç kalmadı tükettiğim umutlarımı bırakıp gidiyorum Hoşçakal.All Rights Reserved