Acının elleri vardır. Büyük elleri. Öyle bir boğar ki seni, boynunda atan damarlar bir daha mutluluğa gebe kalamayacağını sanır.
Huzurun ne olduğunu bilmeyenler, hiçbir acıdan korkmazlar.
Bu hikayede siyah veya beyaz yoktu, gri vardı. Onlar arafta, nefesleri soluk borularına her değişinde cehennemdeki acının bin kat fazlasını çekiyorlardı. Nefes onlara yasaktı ama onsuz yaşayamazlardı. Bu yüzden Tanrı, akıllandı ve yasağın acısını tatmaları için onları arafa gönderdi. Onlar, Adem ve Havva'dan sonra gelenlerdi. Aldıkları her nefeste ölmeye mahkum olanlar.