İlk öpücük.

Dinlediğim her şarkıda buldum ben kendimi.
Söylediğim her şarkıda kaybettim biraz benliğimi.
Yazdığım her satırda eksildim biraz daha.
Okuduğum her şiirde gözlerin aklıma geldi.
Kendimi özlemekte garip olmuyor değil.
Ama gözlerini gördüğüm an kaybettim ben benliğimi.
Galiba hâlâ sende duruyor.
Bende benden bile çoksun.
Sende ne kadarım kaldı hatırlamıyorum.
Uzun zamandır hissedemedim kendimi.
Senden bana fırsat kalmadı belkide.
Seni yazmaya çalışmaktan içim eskidi.
Zamanlar eskidi, kalem tuttuğum elim eskidi.
Sahi yazım da çok kötüdür.
Ne zaman seni yazmaya kalksam.
Güzel görünüyordu.
Uzun lafın kısası.
Hayat sandığın kadar uzun değil.
Gel artık veya getir artık beni bana.
Özledim, sendeki beni..

Güven Yalçın