Sevgi, saygı, umut hepsi geçici, bir duygu var ki o hep seninle. Kalbinde. Mutluyken seni üzen. Üzgünken daha çok üzen. Bi duygu Acı... Eskiden yıldırımdan korktuğum da kulaklarımı tıkar onu duyamazlıktan gelirdim. Acı vermemesi için. Korkmamak için. Şimdi sevdiğim kıza bakarken gözlerimi kapatıyorum. Eğer giderse gözlerim onu aramasın diye. Burnumu tıkıyorum. Eğer giderse kokusuna muhtaç kalmayayim diye. Ne kadar büyümüşüz oysa. Eskiden en büyük korkularımız. Şimdi en umursmaz duygularımıza karışmış. Eskiden en büyük korkularımız, en sevdiğimiz cizgi filmin bitmesiydi. Şimdi sevdiğimiz gitmesi oldu. Eskiden en büyük korkularımız, parka gidileceği gün yağmur yağmasıydı şimdi onun ağlaması oldu. Eskiden en büyük korkularımız, saklanbaç oynarken saklanacak yet kalmamasıydı. Şimdi korkularımızdan kaçacak yer bulamamamız oldu. Eskiden en büyük korkularımız, oynadığımız topun patlamasıydı, şimdi severken kalbimizin kırılması oldu. Eskiden en büyük korkularımız, elektiriklerin kesilmesiydi. Şimdi umutlarımızı kaybetmek oldu. Bizim en büyük korkularımız artık acılarımıza karıştı. Sevgi yendi acıyı. Dostluk, kardeşlik, aşk yendi. Şimdi artık her nefes alışverişimiz de korku var..