karga çırpınıyor zihnimdeki duvarlarda aklımı bulanıklaştırıyor lekeler bırakıyordu beni yalnızlığa mahkum ediyordu sevmezdi de, sevilmezdi de sevilmek nedir bilmezdik gerçi ikimizde geceleri okşardım siyah küçücük başını gecenin soğuğu da beni kucaklardı "mutsuz musun?" diye sorduğumda "sadece yalnız." derdi bana "yalnızca, yalnız" dedim onu gecenin karanlığında gökyüzüne emanet ederken.All Rights Reserved