KAYOR

''Bana doğrultulmuş bu nemli, karanlıkta olmasına rağmen parlayan gözler muhtemelen sonsuza dek böyle kalacak gibiydi. Henüz korkudan titreyen vücudum ve çınlayan kulaklarımı sakinleştirememiştim. Gözlerimse karşımda duran karartı ve parıldayan bir çift gözden kopamıyor, başına ne gelirse gelsin görmek istiyor gibiydi. Bense ne yapacağımı bilmiyordum, zaten bir şey yapsam da uzun süreceğini pek düşünmüyordum.
... 'Pek zeki değilsin.' demişti kulağıma doluşan ses dalgaları. Zihnim parçaları birleştirmeseydi duyduğum şeylerin aslında Türkçe karşılığı yoktu. Ve zihnim parçaları nasıl birleştirmişti bilmiyordum. Bilmediğim bir şey daha vardı o da durup dururken neden hakarete maruz kaldığımdı.''