"...Neredeyse varolmayan ışığa doğru, son kez uzanmaya çalışışımı hatırlıyorum. Bir şekilde birinin beni bu karanlıktan çekmesi için yalvardım, ancak isteğim sadece donmuş buz gibi karanlık umutsuzluğa ulaşabildi." "...İşte o anda vazgeçtim. Savaşmayı bırakarak karanlığın beni içine çekmesine izin verdim. Tanrım, nasıl da savaşmaya devam etmek isterdim..." "...Sorun şu ki bu noktadan sonra bir ışık beklemiştim. Her zaman ölümün sadece bir sonraki hayata açılan bir kapı olduğunu düşünmüşümdür; hiç sona ermeyen, huzurlu, kolay bir varoluş. Sabırla bunu beklemiştim." "...Yanılmışım. Hepimiz yanılmışız." *** "-Niye kendini asmaya kalktın? -Düşünmekten."All Rights Reserved