Terwijl ik de vloer een korte, laatste aanraking schonk, voelde ik een rilling over mijn rug glijden. Deze plek voelde vertrouwd, maar na vier jaar was ik ook wel blij dat ik hier weg mocht. Ik kraste mijn initialen in de lichtblauwe muur en voordat ik de deur achter me sloot, bekeek ik nog even het verkreukelende briefje dat ik al vier jaar in mijn broekzak bewaarde: 𝒥𝒾𝒿 𝒷𝑒𝓃𝓉 𝒽𝑒𝓉 𝓋𝓊𝓊𝓇 𝒹𝒶𝓉 𝓌𝒶𝓉𝑒𝓇 𝒹𝑜𝑒𝓉 𝓋𝑒𝓇𝒹𝓇𝒾𝓃𝓀𝑒𝓃. 𝒱𝑒𝓇𝒹𝓇𝒾𝓃𝓀 𝓂𝒾𝒿, 𝒶𝓁𝓈𝒿𝑒𝒷𝓁𝒾𝑒𝒻𝓉. - 𝐵.𝒱.