Ο Λουκάς - Τρανός Αφέντης του Κάτω Κόσμου για τους φίλους - πασχίζει να κερδίσει το θρόνο που δικαιωματικά του ανοίκει και να καταφέρει, επιτέλους, να γίνει ένα με το δαίμονα που καταλαμβάνει την ψυχή του. Το σχέδιό του είναι αρκετά απλό, αλλά φιλόδοξο : βρίσκει τον Πορφυρό Άγγελο, τον κάνει μπάρμπεκιου, γίνεται βασιλιάς όλων των δαιμόνων και εξορίζει όποιον δεν συμπαθεί. Ωστόσο, κάτι τέτοιο στην πράξη αποδεικνύεται σχετικά (δηλαδή εξευτελιστικά πολύ) δύσκολο, ακόμα και για το δυνατότερο δαίμονα του κόσμου. Και, όλα αυτά, εξαιτίας της εκνευριστικής όσο δεν παίρνει - κατά την ταπεινή άποψη του Λουκά - ατρόμητης και αξιολάτρευτης κόρης του Πορφυρού Αγγέλου, η οποία, χωρίς καν να προσπαθεί, αρχίζει να διεκδικεί το μεγαλύτερο κομμάτι της μαύρης καρδιάς του Λουκά. Πράγμα κάπως επικίνδυνο, αν σκεφτεί κανείς ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να σκοτώσει έναν δαίμονα, είναι ο έρωτας.
Λολ οκ η περιγραφή ακούγεται κλισέ αλλά το αδικεί πιστέψτε με ( ναιπ, είμαι άχρηστη ΚΑΙ στο να γράφω περιλήψεις )